eerste brug
hout en roestend ijzer
hoorde d’ ouderen praten
over oorlog en bommen
jaaaren- en nacht-merries erna
krakend hoestend en puffend
mn ouwe vrienden achterna
die oorlog en honger hadden geleefd
die voortdurend en overal
oorlog en bedreiging zien
zagen voor de meeste van hen
de Goden zijn huns weegs
hun vleugels schitterend
in alle zonnen van het heelal
laat allen die nooit oorlog gezien hebben er geen maken
verijsd verrezen bevroren of ontdooid
koud of warm
reukloos of stinkend
temperatuur-afhangend
tenzij in je dromen
nachtmerries of dagezels
geen hunner kan je leven raken
koud noch warm
rijk noch ….
ach hoe afgezaagd
geesten zitten in flessen en in dromen
in bloemen bergen zeeën en bomen
in geluk en verdriet
in lachen en een traan
niets zal ooit (alweer afgezaagd)
als samenstelling der atoompjes die we zijn
hebben we elkaar allang verslonden
geconsumeerd
en als secundair produkt weer afgegeven
laat dit een nutteloze poging zijn
tot poëzie en venijn
tot het uitbraken van ons eigen verleden
onze oorsprong
gesprongen oren
gebarsten knoken
maagzuur en nutteloze erecties
dromen bepalen ons leven
zoals bij’t ontwaken
de draak met z’n enorme kaken
ons houdt in de greep
van tandpasta en de zeep
draken demonen geesten
en al uit fantasie ontsproten
ze bestaan
uit brons of koper gegoten
gewild of ongewild
rijmelarijën en smartlapperij
hoort bij het leven als
peper en kandij
weet en besef da wa ‘k doe
onzinnig is en energieverslindend
geen internet zonder atoompjes te splijten
zonder fossielen te verstoken
ben een stinkerd een rijke stinkerd
nutteloos en overbodig
maar
maar
probeer zoveel mogelijk
in’t ilegale te leven
zo zondig al maar kan
wetten te overtreden
wetten opgelegd
door nucliair winstbejag
door economie en gezag
ook al in holland geboren, ben gebelgd
door winstbejag
en zinloos gezag
statenloos
verbolgen
gekromd
door werk of luiheid
einde
schluss
oef, ben
ff verzeild geraakt
tussen al die witte zeilen
die zich zuid-oostwaarts richten.
kaap Hoorn
en zeker verre Goede Hoop vandaan.
Koortsen noch vleien hebben ons
vanwege vele goden en
vooral godinnen niet Kunnen weerstaan.
Telkens weer dit bloed waarmee ze zich lijken te vestigen.
Niet de levenden,
doch de doden hebben veel zulke door mens en ziel verlaten
hun verdere leven kunnen opdoen,
Leven, ontdekken en reizen
is’t weinige wa’t leven me nog onttrekt
Gewoon één poot verder zetten dan
wa’k zeleve nie geriskeerd heb.
Zoon is al dood.
Voor wie moet’t’kj”t nog laten?
voor beroepsmensen?
Die ervan moeten leven?
Voor alle inkomens die’k nu ineens trek????
Herinner me nog nachten langs de straten
zonder slaapzak wegens gejat.
Herinner me feesten diep in garages
volledig uitgebrand maanden geleden
Jaren intussen en celluloiden verbrand
Feesten, durf er niet meer aan te denken.
Elke dag was een feest.
Gewoon omda zowel
morgen als gisteren een feest zijn.
En hoe’k’t doe?
Hoesten alsof de duivel zelve
zich achterop m’n rug niet aflatend
me desondanks gehuurd paard
gehuurde schoenen
een man van een daalder waard
alsof de duvel z’n schaduw onwaard
als het licht een nachtegaal
ontregeld als haan de bioklok ontregeld
lust voorbij om woorden te vlechten
als harteroosjes
voorbijvaar
zo goed als mogelijk elke ellende voorbij
blijf denken dat elk
bij elk
Probleem
aux suivant du tout
het mest voor de volgende generatie mestverwekkers 