het mest voor de volgende generatie mestverwekkers

Eindelijk, het is zover, de zon begint merkbaar terug te rijzen. Zoals een brood of een taart. Over een weekje zijn de dagen al tien minuten langer. en de nachten korter natuurlijk (voor de nachtliefhebbers). Hou ook wel van de nachten en hun heldere sterren, maar blijkbaar zitten er in mn huid receptoren die zonlicht omzetten in een soort Prozac. Hope, faith and lov …. euh, sorry, op gebied van het laatste ben ik gepensioneerd. Hoop en vertrouwen heb ‘k nog genoeg, maar ben te beer-achtig geworden om nog lief te kunnen zijn. Natuurlijk zou het fijn zijn als iemand me nog ’s onder m’n baard zou kietelen, of lieve dingen in m’n oren fluistert. Maar heb mezelf op celibaat gezet. Waarom? vraag ik me ook af, maar zolang ‘k er over nadenk heb ‘k er gelukkig fysiek geen last meer van.
Natuurlijk buiten m’n dromen gerekend. Ah, die zijn…